ماه ضیافت الهی یا همان ماه رمضان، درگاه ارتباط بی واسطه بین بشر خاکی و خداوندگار زمین و زمان است که در آئین ماه مسلمانان سرفصل و بهانه ای برای تبری جستن از خطا و کبر و انحرافات تا تعالی و تبعیت از فرامین الهی و عمل به رسالت انسانی و آموزه های قرانی و تزکیه نفس و تطهیر دل و جان و روح و روان است.
ماه مبارک رمضان، ما مسلمانان این ماه را ماه روزه داری نماز، مراقبه و حضور در جمع مؤمنان بر می شمریم و عزیز است.
در اسلام بر این باوریم که قرآن در این ماه بر محمد نازل شده‌است. در قرآن، مستقیماً به کسانی که ایمان آورده‌اند دستور داده شده که در این ماه روزه بگیرند.
هر سال ماه رمضان از رویت هلال ماه آغاز و تا رویت هلال ماه دیگر به مدت بیست و نه تا سی روز ادامه دارد.
روزه گرفتن از اذان صبح تا اذان مغرب، بر هر مسلمان مکلف که توانایی روزه گرفتن دارد و مسافر نیست، واجب است.
به وعده غذایی که پیش از روزه در هنگام سحر اطعام می‌شوند سحری و به وعده‌ای که در هنگام غروب آفتاب روزه خود را با آن می‌گشایند؛ اِفطار اطلاق می‌شود.
در طول زمان روزه داری، مسلمانان غیر از خوردن و آشامیدن، از سیگار و قلیان کشیدن و انجام گناه نیز نهی شده و به نماز و قرآن خواندن و دعا کردن توصیه شده‌اند.
.jpg)
شعر ضیافت، در وصف این ماه و به قلم غلامرضا محمدی سروده شده که در ذیل منتشر می شود.
دوش دیدم به ضیافت، هم خاکی و هم خاک را
دیدم قرین لطف دوست، خرقه در ناپاک را
دیدم که دستی در نیاز آزیده سوی آسمان
تعبیر یاهو می زند آن زائر شکاک را
گفتم؛ دلا غافل شدی، در کوی نفس سائل شدی
بر سینه پروردی به بند مغبچه امساک را
برخیز و یاهویی بزن، دل را به هر کویی بزن
شاید به بار بنشانی آن تک شاخ خشک تاک را
گرچاره این غم کنی، حرص از وجودت در کنی
چون باغ جنت می کنند، از بهر تو خاشاک را
و در نهایت، ماه مبارک رمضان ماه سیر و سلوک از خاک تا افلاک، از بشر تا خداست. ارتباط بی واسطه و قلبی با عرش کبریا و آستان خداوندگار زمین و زمان تا تزکیه وتطهیز روح و روان و جسم و طلب مغفرت و بخشش و آمرزیده شدن، در عین درک مشقات و رنج های مردمان کم بضاعت و بی بضاعت و مستضعف.
انتخای پیام
- نویسنده : غلامرضا محمدی
