به گزارش پایگاه خبری آدلی؛ رویدادهای مهم نمایشگاهی که امروزه به درگاه های ارائه ظرفیت های عملیاتی و اجرایی و رونمایی از دستاوردهای دانش بنیان و تجارب صنفی و حرفه ای کشورها بدل شده و هر یک در رقابت با دیگری به فراخور ظرفیت، تمهیدات و برنامه های توسعه ای مدون و عملیاتی تری را در امور نمایشگاه بکار می بندند و از آن به عنوان مبنای تبادل تجارب و دستاوردها و تعامل بیش از بیش بین تجار و بازرگانان و تولیدکنندگان تا مصرف کنندگان در رقابت با هم بهره می برند، از اهم رخدادهایی که در صنوف مختلف کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به دنبال آن هستند.

و این در حالی است که نمایشگاهی همچون نمایشگاه بین المللی صنعت ساختمان تهران که هر ساله طبق سنوات گذشته اتاق تعاون ایران متولی و مسئولیت برگزاری آن را عهده دار است، نه تنها در قیاس با دوایر قبلی روند توسعه ای و پویایی را طی نمی کند بلکه حتی در ابعاد داخلی هم شاهد افول و کمرنگ تر شدن اقبال مخاطبان نمایشگاهی نسبت به این نمایشگاه هستیم.

در بررسی چرایی عدم اقبال جمعی فعالان صنعت ساختمان و عدم استقبال مخاطبان نمایشگاه از این نمایشگاه به رغم سابقه طولانی و تبلیغات تثبیت شده و حمایت های خاصَ، شاید توجه به این نکته که برگزاری این نمایشگاه توسط مجموعه غیرتخصصی و نامربوط به صنعت ساختمان که بنابر شنیده ها به موازات این نمایشگاه قرار است نمایشگاه آسانسور را هم برگزار کند، از اهمیت ویژه و پاشنه آشیل فعالیت های نمایشگاهی کم فروغ در ایران باشد.

برگزاری نمایشگاه  بین المللی نفت و گاز به متولی گری دستگاه های دولتی، نمایشگاه بین المللی صنعت ساختمان تهران توسط اتاق تعاون ایران و نمایشگاه کتاب به متولی گری شرکت های تحت مدیریت وزارت ارشاد بر خلاف تمام موازین و مقررات بین المللی و مفاد قانون اصل ۴۴ گره مفقوده در بررسی علل افول فعالیت های نمایشگاه و عدم اقبال عمومی در قیاس با نمایشگاه های همگن در سطوح بین المللی می تواند باشد که باید مرتفع گردد.

بالطبع در برگزاری نمایشگاه علی الخصوص نمایشگاه بین المللی صنعت ساختمان توسط اتاق تعاون ایران و نمایشگاه های مشابه توسط دیگر نهادهای متولی همگن از چند جهت حائز اهمیت و بررسی است.

۱- ورود و دخالت اتاق تعاون در امور نمایشگاهی عملاً فرصت نمایشگاه داری و برگزاری دوره های آموزشی، همایش ها و سمینارها را از مجموعه های پایین دست اعم از اتحادیه ها و تعاونی ها می گیرد و این در حالی است که طبق قانون و اساسنامه خاص مجموعه هایی این دست، هر گونه فعالیت انتفاعی ممنوع و تنها وظیفه و رسالت آنها صیانت و پاسداری از منافع اعضاء و هدایت منابع و ظرفیت ها و تسهیلات در جهت حمایت از تشکل های عضو است، بماند که اتاق تعاون ایران از خلاء و سکوت قانون استفاده و نسبت به ایجاد معاونت امور اقتصادی دخیل در امر تجارت و بازرگانی (خرید و فروش) بهره برده و رسماً فعالیت اقتصادی می کند.

۲-  اتاق تعاون ایران عملاً هیچگونه ارتباط تخصصی یا عملیاتی با صنعت ساختمان نداشته و در این باره به رغم نوزده دوره تجربه نمایشگاهی هیچگونه تمهید زیرساختی و یا برنامه توسعه ای و عملیاتی در جهت بهبود فعالیت نمایشگاهی متناسب با استانداردهای روز پیش بینی نکرده است که باعث افول یکی از نمایشگاه های شاخص مرتبط با صنعت ساختمان با دربرگیری حداقل ۳۰۰ گرایش شغلی مرتبط شده ا ست.

۳- به واسطه امکان اخذ مجوز نمایشگاه صنعت ساختمان توسط اتاق تعاون ایران حسب حمایت های ویژه و امتیازهای خاص، عملاً امکان رقابت برای شرکت های نمایشگاهی برای ورود به عرصه های بین المللی به رغم برخورداری از رزومه و برند بین المللی سلب و مقدمات بروز فساد و رانت در امور نمایشگاهی با حداقل امکان نظارت بر امور از سوی دستگاه های نظارتی ضمن عدم شفافیت مالی فراهم شده است که طی سنوات گذشته شاهد تنش هایی در این خصوص بوده ایم.

۴- اتاق تعاون ایران بدین سبب رسماً از جهت عمل رسالت های ذاتی و سازمانی و تعهدات صنفی در پرداختن به مطالبات و انتظارات شرکت ها و اتحادیه های عضو بازمانده و بیش از آنکه دغدغه پویایی اقتصاد تعاونی و غنا و تقویت بنگاه های تعاونی را داشته باشد، به بنگاهداری برخوردار از رانت های سازمانی روی آورده و غافل از حال و هوای تعاونگران و اتحادیه های عامل که در تلاش برای بقا و حیات به هر ریسمانی آویزان می شوند، به حیاط خلوت برخی چهره های شاخص و وابسته بدل شده است که ماحصل درآمدهای نمایشگاهی نیز بیشتر صرف هزینه های درون سازمانی می شود تا رسیدگی به چالش ها و رفع مشکلات تعاونگران.

۵- تداوم این روند باعث افول و کاهش اعتبار فعالیت های نمایشگاهی علی الخصوص در ابعاد بین المللی خواهد شد که تبعات آن هر ساله بیش از سال قبل محسوس و قابل درک است.

بدین سبب به نظر می رسد؛ تصمیم گیران فعالیت های نمایشگاه و دستگاه های نظارتی در واکاوی نقطه نظرات و گله مندی های شرکت کنندگان و مدعوین نمایشگاه بین المللی صنعت ساختمان تهران و تطبیق آن با معیارها و شاخص های استاندارد بین المللی و حتی داخلی می بایست به فکر بازنگری در خصوص تداوم حیات این نمایشگاه به متولی گری اتاق تعاون ایران و نمایشگاه های هم سطح به متولی گری سازمان های دولتی و یا نهادها و شرکت های وابسته دولتی از طریق فراخوان و جلب و جذب شرکت های با ظرفیت های اجرایی و استانداردهای بین المللی داخلی و خارجی در برپایی نمایشگاه های آبرومند منطبق بر اصول و ضوابط نمایشگاه های بین المللی باشند.

قطع به یقین رانت ایجاد شده در برگزاری نمایشگاه هایی از این دست و واسپاری سفارشی امتیاز برگزاری نمایشگاه به مجموعه هایی نظیر اتاق تعاون ایران فقط به بهانه تجارب دوایر گذشته که البته کم رمق و توأم با حداقل دستاوردها بوده، اقدامی کاملاً مأیوس کننده و ناثوابی است که باعث هدررفت ظرفیت های نمایشگاهی در کشور و نخبگان در این صنعت خواهد شد.

انتهای پیام/